รำลึกถึง “Nakba Day” วันที่ชาวปาเลสไตน์ถูกไซออนิสต์ขับไล่ออกจากแผ่นดินตัวเองอย่างเป็นทางการ

วันที่โลกถูกครอบงำด้วยความอธรรม วันที่โลกถูกริดรอนสิทธิเสรีภาพ

วันที่พวกเขาชาวปาเลสไตน์ (และบรรพบุรุษของพวกเขา) ต้องสูญเสียอิสรภาพ เนื่องจากถูกยึดครองดินแดนและถูกกวาดต้อนให้ไปอยู่ในพื้นที่ที่รัฐอิสราเอล กำหนด

วันที่ ชาวปาเลสไตน์ต้องสูญเสียสิทธิในการครอบครองตนเอง (และครอบครองดินแดนของตัวเอง) นับแต่วันนั้นนั้น…

Nakba Day คือวันแห่งความหายนะ วันที่กองทัพไซออนิสต์ได้รับอนุญาตให้เข้าปาเลสไตน์จากอังกฤษและสหประชาชาติ ตามมติใน ‘คำประกาศบัลฟอร์’ เมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน 1917 ของ รมต.ต่างประเทศอังกฤษ อาร์เธอร์ บัลฟอร์ ที่เขียนจดหมายถึงลอร์ดรอธไชด์ ยิวผู้มีอิทธิพลในประเทศที่พยายามกดดันให้อังกฤษมอบแผ่นดินปาเลสไตน์ให้แก่ ชาวยิวนับล้านๆที่เร่ร่อนอยู่ทั่วโลก

14 พฤษภาคม 1948 ไซออนิสต์ประกาศจัดตั้ง “รัฐชาติอิสราเอล” ขึ้นมา วันที่ชาวอิสราเอลเฉลิมฉลองให้กับ “อิสรภาพ” และ “วันชาติ”ที่ปล้นมาด้วยการสนับสนุนของสหรัฐและอังกฤษด้วยการก่อตั้งรัฐยิว ขึ้นบนพื้นที่ร้อยละ 56 ของพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดของปาเลสไตน์

14 พฤษภาคม 1948 ไซออนิสต์ประกาศตั้งรัฐอิสราเอล ทันทีที่อังกฤษถอนตัวออกไป ยิวอ้างอธิปไตยเหนือปาเลสไตน์ทันที อาหรับเรียกวันชาติของยิวว่า “อัล-นักบา” แปลว่า”วันแห่งความพินาศฉิบหาย” การสังหารหมู่อันโหดร้าย การขับไล่ และการทำลายชุมชนชาวปาเลสไตน์ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ทั้งหมดเป็นที่ รู้จักกันดีในชื่อเรียกว่า Nakba (วันแห่งความหายนะ)

ทหารบ้านเถื่อนของยิวกลุ่มอิรกุนและเลฮี ติดอาวุธโดยจากชาติมหาอำนาจตะวันตกและเปลี่ยนเป็นทหารเต็มรูปแบบ ทหารยิวเริ่มสังหารอาหรับทุกคนที่ลุกขึ้นเรียกร้องขัดขวาง และใช้กำลังขับไสชาวปาเลสไตน์ออกจากบ้านของตัวเอง ทหารยิวปล้นและยึดบ้าน-ที่ดิน และทรัพย์สินชาวอาหรับ ขณะที่อียิปต์ฉวยโอกาสผนวกฉนวนกาซ่าเป็นของอียิปต์ ส่วนจอร์แดนผนวกเยรูซาเล็ม และเวสต์แบ็งค์เป็นของจอร์แดน

กองกำลังติดอาวุธของยิวได้บุกเข้าสังหารหมู่ ปล้นสะดมภ์ชาวอาหรับในเขตของอิสราเอล เช่น การสังหารหมู่ที่ดิรยาซีน ทำให้ชาวปาเลสไตน์จำนวนมากเกรงกลัวความโหดร้ายของยิว อพยพละทิ้งบ้านเรือนเป็นจำนวนมาก มีชาวปาเลสไตน์ต้องกลายเป็นผู้ลี้ภัยถึง 500,000- 700,000 คน กระจัดกระจายอยู่ทั่วในเขตยึดครองและประเทศอาหรับอื่นๆ

“ในตอนจบของสงครามปี 1948 หมู่บ้านทั้งหมด 1,000 หมู่บ้าน ไม่เพียงแค่ถูกลดจำนวนประชากรแต่ยังถูกทำลายด้วย บ้านของพวกเขาเป็นดังภาพ-ถูกคุกคาม ขณะที่ในหลายๆแห่งยากที่จะเข้าไป ในวันนี้ นักเดินทางที่ช่างสังเกตจะสามารถเห็นร่องรอยของการมีอยู่ของพวกเขา ตามถนนและทางหลวงของอิสราเอล ซึ่งเป็นร่องรอยที่หลบหนีจากคนเดินผ่านไปมาอย่างไม่สนใจ(คนที่เดินผ่านอย่าง ไม่สนใจจะไม่สังเกตุเห็น) ประกอบไปด้วย พื้นที่ที่เคยมีการต่อสู้, ผ่านเนินเขาเล็กๆบ่อยๆ, ต้นมะกอกและต้นผลไม้อื่นๆ ขาดการดูแลเอาใจใส่, แนวต้นแคคตัสและต้นไม้อื่นๆขึ้นรก
ตอนนี้และต่อจากนี้บ้านที่พังทลายทิ้งซากไว้ ปล่อยปละละเลยมัสยิด/โบสถ์ กำแพงพังทลายตลอดทางของหมู่บ้าน

แต่หลักใหญ่ของเหตุการณ์คือ ซากศพที่กระจัดกระจายปนกับหินและเศษอิฐเศษปูนตลอดภูมิประเทศที่ถูกลืม”

จาก“ทั้งหมดกลายเป็นซากศพ” ของวาลิด คอลิดิ นักเขียนชาวปาเลสไตน์